پدیدآورنده/گان کتاب
باربارا برندن
Barbara Branden (1929 – 2013)
باربارا برندن (2013-1929) نویسنده و سخنران کانادایی-آمریکایی است که به خاطر ارتباطش با آین رند معروف است.
سهراب خلیلی شورینی
دکتر سهراب خلیلی شورینی، زادۀ زمستان 1329 در همدان، دانشآموختۀ دانشکدۀ نفت آبادان و مرکز مطالعات مدیریت ایران و دانشگاه آزاد اسلامی است. کار اجرایی را از پلایشگاه نفت آبادان آغاز کرده، در شرکت مشاور انگلیسی کوپرز اند لیبراند و شرکتهای تولیدی بخش خصوصی و دولتی ادامه داد و سپس در سال 1368 به دانشگاه نقل مکان کرد. ایشان در سه دهۀ گذشته در دانشکدهها و دورههای مختلف مدیریت، مدیریت استراتژیک و موضوعاتی دیگر را تدریس کرده و استاد مدعو چند دانشگاه خارجی بوده است. از ایشان تاکنون 40 عنوان کتاب (ترجمه و تالیف) منتشر شده است. او دربارۀ زندگیاش مینویسد:
«من عمر بیحاصل خود را همه در دانشگاه و صنعت گذراندهام، صنایع نفت، نساجی، ساختمانی، مخابرات، خودروسازی و غیره. این موسسات و سازمانها را هم پیش از انقلاب دیدم هم بعد از آن. به دلایل شغلی صنایع و دانشگاه خارجی هم کم ندیدم. از گذشتههای دور هم انس و الفتی هر چند ناچیز با فرهنگ ایرانی داشتهام. با این شیوۀ کار و زندگی، خواندن و نوشتن برای من نوعی درمان بوده است؛ که اگرچه علاج نبوده، لیکن تسکینبخش بوده است. با این بضاعت، که به جهان و جهانیان مینگریستهام، پارهای از رویدادهای دور و برم مرا دلگیر کرده، قلبم را فشرده و غمی گران بر روح و روانم آوار کرده است که گویی «سنگ را بسته و سگ را گسستهاند» و برای رهایی از فشار این ناملایمات راهی به جز نوشتنشان نداشتهام. نوعی نوشتندرمانی شاید، فریادی در تاریکی، نوعی خود با خود حرف زدن.»
در سالهای اخیر دکتر خلیلی بسته به علاقهاش کتابهایی را برگزیده و ترجمه کرده است که نشر لوگوس برخی از آنها را زیر چاپ دارد:
هنرمندان در زمانۀ جنگ (1399). هوارد زین. ترجمۀ سهراب خلیلی شورینی. نشر لوگوس.
آین رند: زندگی، رمان و فلسفه (1399). ناتانیل برندن و باربارا برندن. ترجمۀ سهراب خلیلی شورینی. نشر لوگوس.
تاریخ امیدبخش نوع بشر (1399). روتگر برگمن. ترجمۀ سهراب خلیلی شورینی. نشر لوگوس.
ناتانیل برندن
Nathaniel Branden (1930 – 2014)
ناتانیل برندن (2014-193) نویسنده و رواندرمانگر کانادایی-آمریکایی است که برای آثاری که در زمینۀ حرمت نفس نوشته است مشهور است. همچنین، او همکار پیشین آین رند بوده، در پیشبرد فلسفۀ عینیتگرای آین رند در دهۀ 1960 نقشی بهسزا ایفا کرده است. در 1968 برندن از آین رند جدا شد و به بسط نظریات روانشناختی و رواندرمانی خود پرداخت.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.