سپیده‌دمان شهرزاد: تعلیق و غافل‌گیری در رمان فارسی
همه‌ی روایت‌های موفق چیزی جز زنجیره‌ای از تعلیق و غافل‌گیری نیستند. با رویکردی مبتنی بر سنت‌های صوری و محتوایی در تحلیل گفتمان روایی، کتاب حاضر به‌دنبال بررسی و یافتن امکانات و محدودیت‌های روایی انواع کانونی‌سازی در ایجاد تعلیق و غافل‌گیری است. همچنین، کتاب تلاش می‌کند دلیل زیبایی‌شناختیِ استفاده از یک کانونی‌سازی غالب در شش رمان فارسی از گونه‌ها و زیرگونه‌های عامه‌پسند عاشقانه (بامداد خمار)، عامه‌پسند پلیسی-معمایی (شهباز و جغدان)، رئالیستی (همسایه‌ها)، ناتورالیستی (سنگ صبور)، مدرن (بوف کور) و پسامدرن (شب ممکن) را تبیین کند. برای مبانی نظری این پژوهش، از نظریه‌های روایت‌شناسی ریمون-کنان درباره‌ی انواع کانونی‌سازی و وجوه گوناگون آن‌ها، نظریه‌ی هیچکاک درباره‌ی دامنه‌ی اطلاعات داستان و نیز تلفیق و گسترش آن‌ها استفاده شده است. خوانندگان، دانشجویان و پژوهش‌گران ادبیات داستانی مخاطبان اصلی این کتاب هستند.
پدیدآورنده/گان کتاب
رضا نکوئی
دکتر رضا نکوئی (۱۳۶۲) متولد فسا و دارای دکترای زبان و ادبیات فارسی، گرایش ادبیات غنایی، از دانشگاه شیراز است. او بیشتر در حوزه‌ی ادبیات داستانی، روایت‌شناسی و نقد و نظریه‌ی ادبی فعال است. مقاله‌های دکتر شامل موارد زیرند: دامنه‌ی اطلاعات داستان در داستان کوتاه «ژاکت پشمی» و اقتباس تلویزیونی آن (۱۴۰۳)، تحلیل روایی فیلم سینمایی «خانه‌ی پدری» بر اساس نظام گفتمانی کنشی گرمس (۱۴۰۱)، بررسی امکانات و محدودیت‌های روایی انواع کانونی‌سازی در ایجاد تعلیق و غافل‌گیری در رمان بامداد خمار (۱۳۹۸)، بررسی و مقایسه‌ی سرعت روایت در دو حکایت از مثنوی معنوی با مآخذ آن‌ها بر اساس نظریه‌ی روایت‌شناسی جرالد پرینس (۱۳۹۷)، روایت‌شناسی داستان کوتاه «مرثیه برای ژاله و قاتلش» بر اساس الگوهای کنشی و شوشی گرمس (۱۳۹۶) اشاره کرد. کتاب‌های چاپ‌شده دکتر نکویی نیز عبارتند از:
- نکوئی، رضا (۱۴۰۴). سپیده‌دمان شهرزاد: تعلیق و غافل‌گیری در رمان فارسی. تهران: نشر لوگوس.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.