یادگیری از تجربه

پدیدآورنده/گان کتاب

آرش فرزاد

ویلفرد بیون

ویلفرد بیون در ۸ سپتامبر ۱۸۹۷ در بخش انگلیسی‌‌نشینی از هندوستان به دنیا آمد و در ۸ نوامبر ۱۹۷۹ در شهر آکسفورد در انگلستان از دنیا رفت. پس از جنگ، بین سال‌‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۱، زمانی که در کالج کویینز در دانشگاه آکسفورد تاریخ می‌‌خواند، نوشته‌‌های فروید کنجکاوی‌اش را برانگیخت و از همین رو بود که برای پیگیری دل‌‌بستگی‌‌اش به روان‌‌شناسی از ۱۹۲۴ تا ۱۹۳۰ در بیمارستان کالج دانشگاهی لندن پزشکی خواند و توانست مدال طلای جراحی و مدال نقرۀ بیماری‌‌شناسی را از آن خود کند. در سال ۱۹۴۵ دورۀ روان‌‌کاوی خود را با ملانی کلاین آغاز کرد و در ۱۹۵۰ عضو انجمن روان‌‌کاوی بریتانیا شد. در یک دهۀ پایانی زندگی‌‌اش فعالیت‌‌های آموزشی بسیار زیادی را در امریکای لاتین انجام داد. در سال ۱۹۷۸ عضو افتخاری انجمن روان‌‌کاوی لس‌آنجلس و در ۱۹۷۹ عضو افتخاری بنیاد رایس شد.

سهم‌‌گذاری‌‌های اصلی بیون در روان‌‌کاوی به تکنیک‌‌های روان‌‌کاوی و حوزۀ شناخت‌‌شناسی مربوط می‌‌شوند که در آنها به‌‌ویژه به فرایند تفکر می‌‌پردازد. این موضوع آخر را بیون از دیدگاه‌‌های گوناگون پی گرفت: در گروه؛ در بیماران روان‌‌پریش، اسکیزوفرنیک، یا مرزی؛ و در فرد متفکر، «نابغه» یا غیر، که باید با فشار حمله‌‌ها رویارو شود، حمله‌‌هایی از درون و بیرون، به سبب دشمنی دوگانه هم با فرایند تفکر و هم فکرهای برآمده از آن. برخی از مفاهیم اساسی پروردۀ بیون «خیال‌‌اندیشی بر اساس توجه آزادانه،» «آلفا‑کارکرد» که خود بیون احساس می‌‌کرد می‌‌توان آن را جایگزین نظریۀ فروید در باب فرایندهای اولیه و ثانویه کرد، آلفا‑ و بتا‑عنصرها، دربرگیرنده و دربرگرفته [یا ظرف و مظروف]، و «چشم‌‌انداز واگشته» بودند. نوشته‌‌های او را بسیاری اندیشه‌‌برانگیز و دشواریاب دانسته‌‌اند. در گسترۀ روان‌‌کاوی، با اینکه اندیشه‌‌های او ریشه‌‌های ژرفی در نظریات فروید و کلاین داشت، ایده‌‌ها و نظریه‌‌های نوآورانه‌‌اش جنجال‌‌های بسیار به بار آورد و تا پیش از دهۀ ۱۹۷۰ کمتر با پذیرش و موافقت روبه‌‌رو شد. پس از جنگ، بین سال‌‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۱، زمانی که در کالج کویینز در دانشگاه آکسفورد تاریخ می‌‌خواند، نوشته‌‌های فروید کنجکاوی‌اش را برانگیخت و از همین رو بود که برای پیگیری دل‌‌بستگی‌‌اش به روان‌‌شناسی از ۱۹۲۴ تا ۱۹۳۰ در بیمارستان کالج دانشگاهی لندن پزشکی خواند و توانست مدال طلای جراحی و مدال نقرۀ بیماری‌‌شناسی را از آن خود کند. در سال ۱۹۴۵ دورۀ روان‌‌کاوی خود را با ملانی کلاین آغاز کرد و در ۱۹۵۰ عضو انجمن روان‌‌کاوی بریتانیا شد. در یک دهۀ پایانی زندگی‌‌اش فعالیت‌‌های آموزشی بسیار زیادی را در امریکای لاتین انجام داد. در سال ۱۹۷۸ عضو افتخاری انجمن روان‌‌کاوی لس‌آنجلس و در ۱۹۷۹ عضو افتخاری بنیاد رایس شد.