واکنش‌هایی که به این اثر نشان داده شده است بسیار خوب بود:
جذابیت نمایشنامۀ خانوادۀ واقعگرای جونز در شیوۀ دیالوگ‌نویسی ویل انو نهفته است…. او به شکنندگی زبان باور دارد؛ لذتی که او از به نمایش در آوردن زیرمتن می‌برد-که همان شیوۀ راستین ارتباطات در قرن بیست‌ویکم است- فضایی را برای مخاطبان نمایش ایجاد می‌کند که بتوانند آنچه را می‌بینند تفسیر کنند.
– اکونومیست
نمایشنامه‌ای اندیشیده و دقیق که احساسات و غنای موضوعی در آن موج می‌زند. مسائل فناپذیری و مرگ، تنهایی، عشق، فقدان، انسانیت و هستی به‌شکلی چنان زیرپوستی و پنهان در نوشتۀ انو مطرح می‌شوند که مخاطب در مواجهه با آن شگفت‌زده و خلع سلاح می‌شود. آنچه برای خوانندۀ عادی فی‌البداهه و فکرناشده می‌نماید، در حقیقت، بار احساسی عمیقی در خود نهفته دارد.
– دیوید رونی، هالیوود ریپورتر
نمایشی جدید، درهم‌پیچیده، طنزآمیز، سیاه و تکان‌دهنده…. خانوادۀ واقعگرای جونز بیانگر آن است که تغییر – یعنی بالا رفتن سن – به‌سرعت می‌آید و، هنگامی که رخ می‌نماید، چنان است که گویی در قطاری ترمزبریده و افسارگسیخته با کسی هستید که شاید بشناسیدش، شاید هم نه.
-کریس جونز، شیکاگو تریبیون
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.